Greek 1: The Alpha's Bride

Chapter 48: Kabanata 47

Kabanata 47:

Alone

__________

Clarity

It's been a month since they knew that I am pregnant. Ang ilan ay nagtataka pa kung paano iyon

nangyari, hindi nila alam na may nangyari sa amin ni Kier. Hihi.

Tanggap ng lahat kung ano ang mga kaganapan ngayon. May umbok na rin ang tiyan ko at natutuwa

ako dahil don. And for Kley, he's sitting infront of me beside Crius.

"Shit Bro, is this for real? Pinaglilihian ba talaga tayo ng Luna?"

"Absolutely bro. Wala tayong kawala."

"Ahhhhh! Bat ba ang tagal bumalik ni Kuya?!"

Nakangiti ako sa kanilang dalawa sa mga tinuturan nila. Wala akong pake. Basta gusto ko nasa tabi ko

lang silang dalawa. Hihi.

"Crius come here. Hihi."

"A-ahh..."

Siniko naman siya ni Kley kaya naglakad siya papunta sa akin. Nang makarating siya sa harapan ko ay

dali-dali kong kinuha ang braso niya at kinagat ito.

"Araayyy— ahhhh! Tangina!"

Binitawan ko ang braso niya at takot na tumingin dito. He... he's cursing.

I do not want that...

Nang makita nito ang reaksiyon ko ay agad itong lumapit sa akin at iminuwestra ang kaniyang braso,

"Sorry Luna. Kagatin mo lang."

Lumiwanag ang mukha ko dahil sa sinabi niya. Kinuha ko at bago malakas na kinagat ang braso niya,

"K-kleyyy! Ahhhhhh! H-help—"

Pinakawalan ko na ang braso niya at ngumiti dito. Tinitigan ko pa ito at napahagikhik nalang ako dahil

nag-iwan iyon ng pulang marka. Hihi.

"Ahh... L-Luna, tawag nga pala kami ni ano... uhm... ng iyong ama."

Nag-angat ako sa nagsalita habang hindi pa rin tumitigil sa pagngiti, "Go ahead."

Sabay na tumakbo ang dalawa palabas ng kwarto ko at nadapa pa si Kley kaya lumakas ang

paghagikhik ko. Hihi.

I sighed. Hinawakan ko ang umbok ng tiyan ko at tumingin sa kawalan, "Hi there baby, I miss your

father."

Bumuntong-hininga ulit ako. I'm longing for Kier... miss na miss ko na siya. Napalingon ako sa bintana

ng kwarto ko. The sky is color blue even though it's night already. Kier is happy.

Pero hindi ako masaya...

Kailangan ko siya...

Kelan ko ba siya ulit makakasama ng maayos? Yung walang iniintinding problema? Kelan ulit iyon?

Isinuot ko ang jacket na nakalagay sa likod ng pintuan ko at lumabas ng silid. Halos lahat ng Prekh at

Brejik ay tulog na ata. Ang mga Kharat nalang siguro ang gising dahil sa kanilang mga alagain.

Nagpatuloy ako sa paglakad hanggang makalabas ako ng Mansiyon. I feel so alone today. Lahat ay

masaya dahil sa kadahilanang buntis ako pero bakit parang may kulang pa rin?

Hindi pa ako buo.

Gusto ko na siyang makita.

Napayakap ako sa aking sarili ng humaplos sa aking balat ang malamig na simoy ng hangin. I inhale.

Ang bango-bango dito. Amoy ni Kier.

Amoy ni Kier?

Pinilig ko ang ulo ko. Hindi maaring nandito siya. Hangin lamang iyon. It can't be him.

Dinala ako ng mga sarili kong paa sa Freiya Garden. Dito namatay si Freiya na ang sabi sa akin dati

ng Kuya ko ay ang diwatang namamahala dito ngayon sa Freiya Garden.

Ang mga halaman at bulaklak ay tila sumasayaw dahil sa paghuni ng mga ibon sa puno. This is so

relaxing. Ang sarap matulog dito ngayong gabi. Parang wala akong problema.

Alas-diyes pa lamang ng gabi pero ang lamig na ng dulot sa akin ng hangin.

Kier is impossible to get off my mind. I smiled with the thought. Ang sayang isipin na siya lang ang lagi

kong iniisip. Iniisip niya rin kaya ako ngayon?

Nasaan kaya siya?

Maayos lang ba ang lagay niya?

She stares at her ceiling once again,

with 100 thoughts.

"Maybe he knows who I am?" "actually, probably not"

She walks down the hall with her head down low Exclusive content from NôvelDrama.Org.

Scared to meet his eyes

Even when she hears his voice, she's swarmed with butterflies

Tumulo ang luha ko dahil sa pagdama ko sa liriko ng kantang kinakanta ko. I miss him so damn much.

Siya lang ang laman ng utak ko.

Maghihintay ako sa kaniya.

Maghihintay ako sa pagbalik niya.

It's impossible to get you off my mind

I think about 100 thoughts and you are 99

I've understood that you will never be mine,

and that's fine... I'm just breaking inside

Pinunasan ko ang luha ko at tumitig sa kalangitan. Gusto ko ng maramdaman muli ang mga yakap

niya. Nakakaiyak isiping nagbubuntis ako ngayon... pero wala siya.

And one day, maybe she'll stay

And start to head over his way

And one day, she'll look into his eyes,

and instead of breaking, she'll call him mine...

Ngumiti ako sa aking sarili. One day, magpapakita na ulit siya. One day, babalik na siya. One day,

sasaya na ulit kami. One day, magkakaroon kami ng masayang pamilya.

Naghintay ako ng ilan pang oras bago tumulo ulit ang aking mga luha.

Please...

Alam kong dadating si Kier.

Dadating siya...

Umabot hanggang alas dose ng madaling araw na walang Ethan Kier ang nagpakita sa akin.

Walang Ethan Kier ang nagpunas ng mga luha ko...