Greek 1: The Alpha's Bride

Chapter 21: Kabanata 20

Kabanata 20:

Ikalawang Yugto

_____________

Kley

"Kuya, tara na! Malapit na ang kasal!"

"Coming..."

Nanatili akong naka-upo sa sofa namin. Ngayon ang araw ng kasal ni Kuya at ni Sarfie. Kuntento na

ako dahil si Sarfie ang nakatuluyan ni Kuya. Our alpha. She's now the alpha's bride.

Pumunta ako sa isang kwarto kung saan nandoon si Sarfie. Nakita ko siyang siyang naka-ngiti sa

salamin habang umiiyak.

It's been what? Yeah, 3 years since it happen. Katulad nga nang sinabi sa amin ni ama, nawalan ng

memorya si Kuya ng dahil kay Clarity. I hate her because of that.

Simula ng mawalan ng memorya si Kuya ay ang pagbalik namin sa Blisk Dynasty. Naging maayos

naman ang lahat. Kahit kahilan hindi na nabanggit ang pangalan ni Clarity.

"K-kley..."

"Yeah?"

"Hindi mo ba talaga ginamitan ng kapangyarihan mo si Clarity? I knew that you're there also. Did you

poison her mind?"

Binalingan ko ng tingin si Sarfie. Yun rin ang kinababagabag ko hanggang ngayon, "Yeah, nandon ako.

Pero hindi ko siya ginamitan ng kapangyarihan ko. Hindi ako ganong tao para saktan ang kuya ko...

our Alpha."

"You disobey me pa rin. Hindi mo ako sinunod."

"No. Kung sinunod kita, pareho tayong mapapahamak. Mabuti nang si Clarity ang nagpagana ng sarili

niyang utak. That's her decision... to hurt my brother. I didn't use my power. Paano kung sinunod nga

kita at nalaman ni kuya? You know what he will do. Saksi ka kung paano nasaktan si Kuya ng dahil sa

lapastangan na 'yon."

"I know... Wait, oh my god! The wedding!" Content is property © NôvelDrama.Org.

Nanlaki rin ang mata ko dahil sa sinabi ni Sarfie. Agad na siyang tumayo kasama ang mga Kharat.

Kharat? Yan ang mga tagapaglingkod ng mga matataas na tao dito sa Blisk Dynasty.

I smiled. Alam kong masaya na ang kuya ko sa kanya. Isa nalang ang problema ko, paano kung

bumalik na kami sa mundo ng mga tao? Hindi ko hahayaang mag-krus ulit ang landas ni Kuya at ni

Clarity.

__________

Clarity

"Oh? Ba't nakabusangot ka?"

"Masama ba?"

Inirapan ako ni Celine dahil sa naging sagot ko. Naiinis ako dahil hindi ko magawa ng maayos ang

trabaho ko. Nababaliw na ako.

"Mrs. Strorch, pinapatawag ka ni Sir."

"Okay."

Simula ng mawala sa akin si Kier ay hindi na siya nawala sa isip ko. I regret all the things that I did.

Bakit ko ba kase siya pinagtabuyan?! It's been a year pero hindi pa siya nawawala sa puso ko.

Simula rin non, ginamit ko na ang apelyido niya. Kahit alam kong wala akong karapatan at labag iyon

sa batas. Ano na kayang itsura niya ngayon? Mas gumwapo kaya siya? Nasaan siya?

Pumunta na ako sa boss namin at nakita ko itong naka-kunot noo. He's mister Mark Drekys. Our boss.

"Sir? Need anything?"

"Where's your report? I need it tomorrow."

"I'm almost done with that sir."

"Okay. You may go."

Akmang aalis na ako sa kwarto ng may mahagilap ang mga mata ko. Picture frame. Nilapit ko ang

mukha ko doon para mas makita kong mabuti. Apat na batang lalaki---

"Mrs. Strorch, what are you looking at?"

"N-nothing sir. Alis na po ako."

Whooo! Nagpakawala ako ng malakas na buntong-hininga ng makalabas ako sa opisina ng boss

namin. Sa nakita kong picture frame, parang pamilyar sa akin yung tatlo. Si sir kase yung isa.

Hay! Ewan.

_____________

Ethan

"You may now kiss the bride."

Agad akong humarap kay Sarfie ng sabihin iyon nang Cresdo. Priest perhaps. Sarfie is smiling right

now while crying that's why I laugh.

"Why are you laughing?"

"Nah."

I look intently into her eyes before I kissed her infront of our relatives. All of them clapped their hands.

Nilayo ko ang mukha ko kay Sarfie at niyakap ko siya ng mahigpit.

"I love you, babe."

"I love you too, Kier."

Naghiyawan ulit ng tao nang halikan ko muli si Sarfie. I look at my parents who's smiling from ear to

ear. My mother, Criyanlie, is crying right now while her hand is close. And for my father, Nate, he's

smiling.

Pagkatapos ng kasal ay agad kaming pumunta sa Miranda Castle. Dito tatanghalin ang pagsasanib ng

dalawang malalakas na grupo, our group and Sarfie's group.

"Ďefrosá mĭkęhg lórbíč."

Tinaas namin ni Sarfie ang aming isang daliri at agad yon pinag-dikit. Lahat ng tao ay bakas ang saya

sa mga mukha nila habang ginagawa namin iyon ni Sarfie.

Lumingon ako kay Sarfie at nakita ko siyang nakanguso. I immediately cupped her face before I kissed

her once again. Nanlaki naman ang mga mata niya, "You---"

"Daekiy Maltragi Siapled."

May pumatak na luha sa mga mata niya kaya agad ko iyong pinunasan, "What's wrong?"

"That's the Claskiwey of I love you, right?"

I gently nod, "Yeah."

Bigla naman niya akong niyakap ng mahigpit that's why I smiled. I really love this girl. Walang

makakapantay sa kanya.

"Kley, tingin mo ipapadala ko sa kanya ito?"

"Yeah. Mahal mo siya diba? Ipadala mo malamang."

"Daekiy Maltragi Siapled."

"ANO?!"

"Yun ang ilalagay ko dito. I love her. I really really love her."

"That's the Claskiwey of---"

"I know. Para malaman niya na siya lang talaga ang mahal ko. I really love Clary, Kley."

"Tsk. Sarfie is better than her."

"Shut up!"

Napahawak ako sa ulo ko nang biglang sumakit. Fuck! What was that? Wala akong natatandaang nag-

usap kami ni Kley dahil don.

"Kier, babe, any problem?"

"Nothing. Uupo lang ako."

"Ohh--okay."

Umupo ako sa isang mga silya bago ko sinubsob ang mukha ko sa mga braso ko. Sumasakit pa rin

ang uli ko. Heck! Alam kong si Sarfie ang una kong sinabihan ng ganong salita pero bakit parang

hindi?

Wait, who's Clary by the way?